دوست.................................!

دوست ....... 

از دوران دبیرستان دوستای زیادی دارم .  

یکی دو تاشون الان از بهترین دوستام هستن. 

ولی بیشترین دوستامو تودوران دانشجویی تو شهرستان پیدا کردم .  

دوستایی که بعضی وقتا فکر میکنم اگه نبودن چیکار میکردم .وقتی بهشون فکر میکنم دلم گرم میشه . 

 فکر میکنم داشتن  دوست خوب یه نعمت بزرگه که نصیب من شده .  

بعد از اینکه دانشگاه تموم شد همیشه فکر میکردم دیگه دوستی که انفدر بتونم باهاش صمیمی باشم پیدا نمیکنم.   

ولی اشتباه میکردم.  

درست یک سال پیش بود . یه دوره کلاس مربی گری اجباری باید میرفتیم .  

سرم خیلی شلوغ بود . هر چی سعی کردم کلاسو بپیچونم نشد.  

اولین جلسه کلاس که تموم شد تو راه برگشت اتفاقی با یه خانومی از بچه های کلاس هم مسیر شدیم . تو یه مسیر ۱۵دقیقه ای .................. بهاره شد یکی از دوستای درجه اولم . 

مثل خودم متولد مرداده . مثل خودم عاشق بسکتباله . مثل خودم تو مرداد ازدواج کرده . همون آرایشگاه عروسی من رفته . گوشی موبایلش مثل گوشی من بود . و......... هزار تا شباهت دیگه که .......... باعث خندمون میشد.

ولی دلیل دوستیمون هیچ کدوم از اینا نبود .  

دلیلش این بود که آدمی مثل بهاره خیلی کم پیدا میشه .  

آدمی که وقتی کنارشی آرامش داری . که تمام هفته رو میشمرم تا  دوشنبه و پنجشنبه برسه که با هم بریم کلاس زبان . که تو راه کلاس از هر دری حرف بزنیم . که وسط راه از کیفش یه لقمه در بیاره و بگه هلیا برات لقمه آوردم بعد کلاس میخوای بری سر کار گشنت میشه . که وقتی داری درددل میکنی ساکت باشه و زل بزنه تو چشات . که وقتی دلش گرفته برات حرف بزنه. که مثل یه  خواهر بزرگتر باشه برام 

که  .......................  

که وقتی فکر میکنم باورم نمیشه که فقط یه ساله میشنامش . 

بهاره عزیزم............ بهترین خبر ممکن این بود که وبلاگتو راه انداختی .  

 دوست دارم همه اینو بدونن  

 کم دیدم آدمایی که انقد بی ریا و صاف و ساده باشن . پس بخونید و لذت ببرید از دست نوشته های بهاره عزیز در یاس من .